چرا؟؟؟

سالهاست در پی نداشته ها بودن 

باعث فراموش کردن خودم شده است

مدتهاست نه شعر می گویم

نه دلنوشته ای مینویسم 

نه حتی شعری میخوانم

نه نقاشی و طراحی نه رویابافی و رمان...

هیچ و هیچ و هیچ...

هر بار تصمیم میگیرم همه چیز را رها کنم و به خودم بازگردم

ولی همیشه این تصمیم را به تعویق می اندازم....

نمی دانم چرا؟؟؟